บทวิทยุรายการ "รู้ รัก ภาษาไทย" วันที่ ๑-๑๐ ตุลาคม ๒๐๑๑

 

	เกาะชายผ้าเหลือง (๑ ตุลาคม ๒๕๕๔) เกาะชายผ้าเหลือง เกาะชายผ้าเหลือง เป็นสำนวน มีความหมายว่า อาศัยบุญจากการบวชเป็นภิกษุของลูกช่วยให้พ้นบาป. สำนวนนี้มีที่มาจากเรื่อง สุบินกลอนสวด ซึ่งเล่าว่า สุบินมีพ่อแม่เป็นคนใจบาป พ่อตายไปแล้วและเป็นเปรตอยู่ สุบินบวชเป็นเณร วันหนึ่งพญายมให้ยมทูตออกตรวจโลกมนุษย์และได้มาพบแม่ของสุบินนอนหลับอยู่ จึงนำตัวมาสอบประวัติและพบว่า นางไม่เคยทำบุญเลย พญายมจึงสั่งให้ลงโทษ แต่ขณะที่ไฟนรกกำลังจะไหม้นางนั้นนางเห็นแสงไฟเหมือนจีวรของลูกที่บวชเป็นเณรอยู่ ทันใดนั้นก็มีดอกบัวผุดขึ้นมารับและไฟนรกก็ดับไป เพราะนางนึกเห็นผ้าเหลืองของลูกชายจึงพ้นจากโทษที่กำลังจะได้รับ และเมื่อสุบินได้บวชเป็นภิกษุก็ช่วยพ่อให้พ้นจากการเป็นเปรต. เรื่องของสุบินกุมารทำให้ผู้ชายไทยเชื่อว่าเมื่อตนบวชจะทำให้ได้กุศล และพ่อแม่ได้อาศัยกุศลนั้นจึงพ้นบาป เกิดเป็นคำกล่าวว่า ลูกบวชให้พ่อแม่ได้เกาะชายผ้าเหลือง ที่มา : บทวิทยุรายการ "รู้ รัก ภาษาไทย" ออกอากาศทางสถานีวิทยุกระจายเสียงแห่งประเทศไทย เมื่อวันที่ ๑ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๕๔ เวลา ๗.๐๐-๗.๓๐ น.
ตบะแตก (๒ ตุลาคม ๒๕๕๔)

ตบะแตก ตบะ หมายถึง พิธีข่มกิเลสโดยทรมานตัว ผู้บำเพ็ญตบะคือฤๅษี. ตบะแตก หมายถึง บำเพ็ญตบะต่อไปไม่ได้เพราะทนสิ่งยั่วยวนไม่ไหว ปัจจุบันมักใช้หมายถึง สิ้นความอดทน หมดความอดกลั้น เช่น เขาตั้งใจว่าวันนี้จะทำรายงานให้เสร็จ แต่พอเพื่อนชวนหนักเข้าก็ตบะแตก เลิกทำรายงาน ออกไปดูหนังกับเพื่อน. เรื่องเล่าเกี่ยวกับฤๅษีที่ตบะแตก ปรากฏอยู่ในวรรณคดีหลายเรื่อง เช่นในวรรณคดีสันสกฤตเรื่องมหาภารตะ ฤๅษีวิศวามิตรบำเพ็ญตบะนานเป็นพัน ๆ ปี จนมีบารมีมากแข่งกับพระอินทร์ได้. พระอินทร์จึงส่งนางอัปสรชื่อเมนกา (อ่านว่า เม-นะ -กา) ไปยั่วยวนจนบำเพ็ญตบะไม่ได้และได้นางเป็นภรรยา มีธิดาชื่อศกุนตลา. ต่อมาฤๅษีวิศวามิตรบำเพ็ญตบะอีก ๑,๐๐๐ ปี และพยายามข่มกิเลสไม่ยอมให้ตบะแตกอีก เมื่อพระอินทร์ส่งนางอัปสรชื่อนางรัมภามายั่วยวน ฤๅษีวิศวามิตรไม่ยอมตกเป็นเหยื่อ จึงสาปนางให้กลายเป็นหินไปหมื่นปี ที่มา : บทวิทยุรายการ "รู้ รัก ภาษาไทย" ออกอากาศทางสถานีวิทยุกระจายเสียงแห่งประเทศไทย เมื่อวันที่ ๒ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๕๔ เวลา ๗.๐๐-๗.๓๐ น.

เอาการ-เอาเรื่อง-เอาอยู่ (๓ ตุลาคม ๒๕๕๔)

เอาการ-เอาเรื่อง-เอาอยู่ เอาการ แปลว่า มาก หนัก เช่น ระยะทางจากหมู่บ้านไปถึงตัวอำเภอไกลเอาการ อาจจะใช้ว่า เอาเรื่อง ก็ได้ มักใช้ในลักษณะปรารภแสดงความหนักใจเป็นต้น เช่น การขอคะแนนเสียงจากคนที่ไม่เห็นด้วยกับเรายากเอาเรื่อง. นอกจากจะใช้ว่า เอาการ หรือ เอาเรื่อง แล้ว อาจใช้ว่า เอาอยู่ แปลว่า หนักทีเดียว เช่น เด็กคนนี้ฤทธิ์มากเอาอยู่ ต้องควบคุมให้ดี. คำว่า เอาอยู่ อีกความหมายหนึ่ง แปลว่า ปกครองได้ ควบคุมได้ ดูแลได้ รักษาได้ เช่น การจลาจลในประเทศนั้น รัฐบาลเอาอยู่. ชายคนรักของเธอเจ้าชู้มากแต่เธอก็เอาอยู่.คนไข้อาการหนัก แต่หมอก็เอาอยู่. และในทางปฏิเสธจะใช้ว่า เอาไม่อยู่ เช่น น้ำเหนือไหลแรงมาก จนชาวบ้านเอาไม่อยู่. ที่มา : บทวิทยุรายการ "รู้ รัก ภาษาไทย" ออกอากาศทางสถานีวิทยุกระจายเสียงแห่งประเทศไทย เมื่อวันที่ ๓ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๕๔ เวลา ๗.๐๐-๗.๓๐ น.

เลือดอุ่น-เลือดเย็น (๔ ตุลาคม ๒๕๕๔)

เลือดอุ่น-เลือดเย็น คำว่า เลือดอุ่น เลือดเย็น เป็นคำแบ่งประเภทของสัตว์ตามอุณหภูมิของร่างกาย เป็นสัตว์เลือดอุ่นและสัตว์เลือดเย็น สัตว์เลือดอุ่น คือ สัตว์ที่มีอุณหภูมิของร่างกายอุ่นและคงที่ เพราะร่างกายมีกลไกควบคุมอุณหภูมิไม่ให้เปลี่ยนแปลงตามอุณหภูมิของสิ่งแวดล้อม ไม่ว่าอุณหภูมิภายนอกจะหนาวเย็นหรือร้อนเพียงใดก็ตาม สัตว์เลือดอุ่น มี ๒ กลุ่มใหญ่ ได้แก่สัตว์ปีกกลุ่มหนึ่งและสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมอีกกลุ่มหนึ่ง. สัตว์ปีก คือ นก เป็ด ไก่ เป็นต้น สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม คือ คน ช้าง แมวน้ำ ปลาวาฬ ปลาโลมา พะยูน สุนัข เป็นต้น สัตว์เลือดเย็น คือ สัตว์ที่มีอุณหภูมิในร่างกายเปลี่ยนแปลงไปตามอุณหภูมิของสภาพแวดล้อมอยู่เสมอ จึงสามารถอยู่ได้ทั้งในที่ที่มีอากาศร้อนและอากาศเย็น เช่น ปลา กบ อึ่งอ่าง คางคก งู ตุ๊กแก สัตว์เลือดเย็นสามารถปรับอุณหภูมิของตนให้เหมาะสมกับสภาพแวดล้อมได้ ที่มา : บทวิทยุรายการ "รู้ รัก ภาษาไทย" ออกอากาศทางสถานีวิทยุกระจายเสียงแห่งประเทศไทย เมื่อวันที่ ๔ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๕๔ เวลา ๗.๐๐-๗.๓๐ น.

เลือดร้อน-เลือดเย็น (๕ ตุลาคม ๒๕๕๔)

เลือดร้อน-เลือดเย็น คำว่า เลือดร้อน ใช้เป็นคำแสดงอารมณ์ อารมณ์ร้อน โกรธง่าย โมโหง่าย เช่น เขาเป็นคนเลือดร้อนถูกเพื่อนล้อนิดเดียว ก็ชกเพื่อนจนปากแตก. หนุ่มเลือดร้อนคนนั้นเอาเหล้าสาดหน้าคนที่เหยียบเท้า ทำให้งานเลี้ยงเกิดความชุลมุนวุ่นวาย. คำว่า เลือดเย็น ใช้เป็นคำแสดงลักษณะจิตใจที่โหดเหี้ยม ร้ายลึก สามารถทำลายชีวิต หรือชื่อเสียงของผู้อื่นได้โดยไม่รู้สึกหวั่นไหว เช่น เขาเป็นคนเลือดเย็น หลอกผู้หญิงไปขายตัวได้อย่างไม่รู้สึกสงสาร เขาฆ่าผู้หญิงที่นอกใจเขาได้อย่างเลือดเย็น. ผู้หญิงคนนี้เลือดเย็นเอายาพิษผสมในอาหารให้สามีกินทุกวันจนตาย. ที่มา : บทวิทยุรายการ "รู้ รัก ภาษาไทย" ออกอากาศทางสถานีวิทยุกระจายเสียงแห่งประเทศไทย เมื่อวันที่ ๕ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๕๔ เวลา ๗.๐๐-๗.๓๐ น.

อุกกาบาต-อุกลาบาต-อุลกมณี (๖ ตุลาคม ๒๕๕๔)

อุกกาบาต-อุกลาบาต-อุลกมณี อุกกาบาต (อ่านว่า อุก-กา-บาด) เป็นคำที่มาจากภาษาบาลีว่า อุกฺกา (อ่านว่า อุก-กา) แปลว่า คบเพลิง และ ปาต (อ่านว่า ปา-ตะ) แปลว่า ที่ตกลงมา. คำว่า อุกกาบาต ใช้เรียกเทหวัตถุแข็งจากอวกาศชนิดหนึ่ง ประกอบด้วยหินเป็นส่วนใหญ่ อีกชนิดหนึ่งประกอบด้วยเหล็กเป็นส่วนใหญ่ เมื่อเคลื่อนที่ผ่านบรรยากาศสู่ผิวโลก จะเสียดสีกับอากาศจนเกิดความร้อนเป็นไฟลุกไหม้สว่างจ้าพุ่งเป็นทาง เรียกว่าผีพุ่งไต้หรือดาวตก ถ้ามีขนาดเล็กจะไหม้หมดก่อนถึงผิวโลก ถ้ามีขนาดใหญ่ก็จะตกถึงผิวโลก เรียกว่าอุกกาบาต คำว่า อุกกาบาต บางทีก็ใช้ว่า อุกลาบาต (อ่านว่า อุ-กะ-ลา-บาต) ซึ่งเลือนมาจากคำสันสกฤตว่า อุลฺกาปาต (อ่านว่า อุน-ละ -กา-ปา-ตะ) มีความหมายเดียวกับคำว่า อุกกาบาต ในภาษาบาลี นอกจากนั้นในภาษาไทยยังมีคำว่า อุลกมณี (อ่านว่า อุน-ละ -กะ-มะ -นี) ซึ่งใช้เรียกเศษอุกกาบาตที่ตกสู่ผิวโลก และนำมาเจียระไนทำเป็นเครื่องประดับ เชื่อกันว่าเป็นเครื่องรางของขลังอย่างหนึ่ง ที่มา : บทวิทยุรายการ "รู้ รัก ภาษาไทย" ออกอากาศทางสถานีวิทยุกระจายเสียงแห่งประเทศไทย เมื่อวันที่ ๖ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๕๔ เวลา ๗.๐๐-๗.๓๐ น.

ตีนกา-ตีนครุ (๗ ตุลาคม ๒๕๕๔)

ตีนกา-ตีนครุ คำว่า ตีนกา ใช้เรียกสิ่งที่มีลักษณะเหมือนตีนของอีกา คือเป็นเครื่องหมายกากบาทอย่างเครื่องหมายบวก โบราณใช้เป็นเครื่องหมายบอกมาตราเงินและมาตราชั่ง เมื่อบอกมาตราเงิน จะแสดงมาตราเงินเป็นชั่ง ตำลึง บาท สลึง เฟื้อง และไพ. ตัวเลขที่เป็นหลักชั่งอยู่บนปลายเส้นดิ่ง เฉียงลงมาที่มุมซ้ายบนเป็นหลักตำลึง ไปทางขวาเป็นหลักบาท ลงมาที่มุมขวาล่างเป็นหลักสลึง ต่อมาที่มุมซ้ายล่างเป็นหลักเฟื้อง และที่ปลายล่างของเส้นดิ่งเป็นหลักไพ เมื่อเป็นมาตราชั่ง ก็แสดงน้ำหนักเป็นชั่ง ตำลึง บาท สลึง เฟื้อง ไพ เช่นเดียวกับมาตราเงิน. ปัจจุบันแพทย์แผนไทยยังใช้เครื่องหมายตีนกาเป็นมาตราชั่งเครื่องยาไทยอยู่. คำว่า ตีนกา ตามความหมายนี้ เรียกอีกอย่างว่า ตีนครุ (อ่านว่า ตีน-คฺรุ) ที่มา : บทวิทยุรายการ "รู้ รัก ภาษาไทย" ออกอากาศทางสถานีวิทยุกระจายเสียงแห่งประเทศไทย เมื่อวันที่ ๗ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๕๔ เวลา ๗.๐๐-๗.๓๐ น. <><> <><> <><> <><> <><> <><> <><> <><> <><> <><> ตีนกา-กากบาท คำว่า ตีนกา ใช้เรียกสิ่งที่มีลักษณะเหมือนตีนของอีกา คือเส้น ๒ เส้นตัดกัน จะตัดกันเป็นแนวดิ่งกับแนวระนาบ หรือตัดกันเป็นแนวเฉียงก็ได้ ใช้เรียกเครื่องหมายคูณ (x) และใช้เป็นคำเรียกเครื่องหมายกากบาท อย่าง เครื่องหมายบวก (+) หรือไม้จัตวา ( ๋ ) รวมทั้งใช้เรียกช่องอิฐโปร่งหรือที่ก่อเป็นช่องลึกรูปกากบาทใต้แนวใบเสมาของกำแพงเมืองหรือกำแพงวังว่า ช่องตีนกา. นอกจากนี้ไส้เทียนที่แยกออกเป็น ๓ แฉก บรรจุในกระทงสายหรือผางประทีปก่อนเทขี้ผึ้งทับ ก็เรียกว่า ไส้ตีนกา คำว่า ตีนกา อีกความหมายหนึ่ง ใช้เรียกรอยย่นซึ่งปรากฏที่หางตาของคนเมื่อมีอายุมากและผิวพรรณขาดความชุ่มชื้น เช่น เขาใช้เครื่องสำอางปิดบังรอยตีนกา นอกจากนี้ คำว่า ตีนกา ยังใช้เป็นชื่อหญ้าชนิดหนึ่ง ลำต้นแบน ช่อดอกเป็นก้านเดียว ปลายก้านแตกเป็นแขนงสั้น ๆ ๔-๕ แขนง ดูคล้ายตีนอีกา ใช้ทำยาได้ เรียกอีกอย่างว่า หญ้าปากคอก. ที่มา : บทวิทยุรายการ "รู้ รัก ภาษาไทย" ออกอากาศทางสถานีวิทยุกระจายเสียงแห่งประเทศไทย เมื่อวันที่ ๘ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๕๔ เวลา ๗.๐๐-๗.๓๐ น. <><> <><> <><> <><> <><> ราชรถมาเกย (๙ ตุลาคม ๒๕๕๔) <><> <><> <><> <><> <><> <><> <><> <><> <><> <><> ราชรถมาเกย ราชรถมาเกย เป็นสำนวนหมายความว่า ได้รับโชคลาภหรือตำแหน่งสำคัญโดยไม่รู้ตัว เช่น อยู่ดี ๆ ท่านอธิบดีก็มาประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต รองอธิบดีก็มีเรื่องพัวพันกับการทุจริต เขาจึงได้เลื่อนเป็นอธิบดีแทน ราชรถมาเกยโดยไม่ทันรู้ตัวเลย. สำนวนราชรถมาเกยเป็นสำนวนที่มาจากประเพณีการปฏิบัติในสมัยโบราณ เมื่อพระมหากษัตริย์สิ้นพระชนม์โดยที่ยังไม่มีผู้สืบราชสมบัติ ไม่มีพระราชโอรสหรือพระยุพราช ตามธรรมเนียมขุนนางข้าราชการทั้งหลายจะพร้อมใจกันเสี่ยงราชรถ คือจัดรถพระที่นั่งผูกม้าแล้วปล่อยไปเพื่อเสี่ยงทาย ม้านำรถไปหยุดอยู่ตรงผู้ใด ถือว่าผู้นั้นเป็นผู้มีบุญซึ่งเทวดาหรือสิ่งศักดิ์สิทธิ์ประจำเมืองเลือกให้มาเป็นพระมหากษัตริย์ ขุนนางข้าราชการทั้งหลายก็จะเชิญผู้นั้นให้ขึ้นครองราชสมบัติเป็นพระมหากษัตริย์องค์ต่อไป เรียกเป็นสำนวนว่า ราชรถมาเกย. ที่มา : บทวิทยุรายการ "รู้ รัก ภาษาไทย" ออกอากาศทางสถานีวิทยุกระจายเสียงแห่งประเทศไทย เมื่อวันที่ ๙ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๕๔ เวลา ๗.๐๐-๗.๓๐ น. <><> <><> <><> <><> <><> ตีท้ายครัว (๑๐ ตุลาคม ๒๕๕๔) <><> <><> <><> <><> ตีท้ายครัว ตีท้ายครัว เป็นสำนวนมีความหมายว่า เข้าติดต่อตีสนิทในทางชู้สาวกับภรรยาของผู้อื่น เช่น แกเข้าไปตีท้ายครัวเจ้านาย ระวังนะถ้าเขาจับได้ แกอาจจะถูกเก็บ. ในบ้านเรือนของคนไทย ครัวมักจะอยู่หลังบ้าน ผู้ที่ทำครัวมักเป็นภรรยาของเจ้าของบ้าน ภรรยาจึงมีสิทธิ์เด็ดขาดอยู่ในครัว คนที่มาติดต่อกับเจ้าของบ้านจะเข้าทางหน้าบ้าน ส่วนคนที่มาเข้าทางหลังบ้านติดต่อกับภรรยาในครัวจึงเป็นการติดต่อที่ไม่ถูกต้อง คือ ติดต่อเป็นชู้กับภรรยานั่นเอง การเข้าบ้านผู้อื่นถ้าเจ้าของบ้านไม่อนุญาต เรียกว่า บุกรุก ถ้าเจ้าของบ้านอนุญาตหรือเชื้อเชิญเข้าไปจะเป็นแขก ผู้ที่เป็นแขกอาจเข้าบ้านไปเพื่อเยี่ยมเยียนไต่ถามสารทุกข์สุกดิบ หรือติดต่อการงานอื่น ๆ เจ้าของบ้านจะรับรองแขกที่ห้องรับแขก คนที่จะเข้าในครัวได้จะต้องมีความสนิทสนมกับเจ้าของบ้านเป็นพิเศษ ผู้ชายที่เข้าไปมีความสัมพันธ์ทางชู้สาวกับภรรยาเจ้าของบ้านจึงใช้เป็นสำนวนว่า ตีท้ายครัว ที่มา : บทวิทยุรายการ "รู้ รัก ภาษาไทย" ออกอากาศทางสถานีวิทยุกระจายเสียงแห่งประเทศไทย เมื่อวันที่ ๑๐ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๕๔ เวลา ๗.๐๐-๗.๓๐ น.

ខ្មែរប្រើថៃខ្ចី-เขมรใช้ไทยยืม

ខ្មែរប្រើថៃខ្ចី-เขมรใช้ไทยยืม

เมื่อช่วงวันหยุดปีใหม่ที่ผ่านมา มีโอกาสอ่านหนังสือ "เขมรใช้ ไทยยืม" ผลงานของ อ.ศานติ ภักดีคำ ซึ่งมีเนื้อหาว่าด้วยคำยืมภาษาเขมรในภาษาไทย และได้รับความรู้ใหม่ๆ มากมาย จึงขออนุญาตคัดลอกเนื้อหาบางส่วนมาเล่าสู่กันฟังดังนี้

"จังหวัด" เป็นคำภาษาเขมรที่ไทยยืมมาใช้ตั้งแต่สมัยโบราณ ในภาษาไทยที่ใช้ในสมัยกรุงศรีอยุธยาจนถึงสมัยกรุงรัตนโกสินทร์ตอนต้น จังหวัด มีความหมายว่า บริเวณ หรือ เขต

แต่ในภาษาไทยปัจจุบัน จังหวัด หมายถึง หน่วยการปกครองส่วนภูมิภาคโดยรวมหลายอำเภอ มีผู้ว่าราชการจังหวัดเป็นผู้บริหารสูงสุด

คำว่า จังหวัด ที่ใช้ในภาษาไทยดังกล่าวมานี้เป็นคำยืมมาจากภาษาเขมรโบราณว่า จงฺวต หรือ จงฺวาต เป็นคำนาม หมายถึง การล้อมรอบ, วง, ขอบเขต, เขตแดน

ดังนั้น จะเห็นได้ว่า คำว่า จังหวัด ในภาษาไทยที่ใช้ในเอกสารโบราณมีความใกล้เคียงกับภาษาเขมรโบราณมาก แต่ต่อมาเมื่อมีการนำมาใช้ในสมัยหลังได้เปลี่ยนความหมายไป หมายถึง หน่วยการปกครอง "จังหวัด" เท่านั้น

"จำเลย" เป็นอีกคำหนึ่งที่มีความน่าสนใจ เนื่องจากในภาษาไทยมีการใช้ในความหมายที่ต่างกัน ความหมายแรกน่าจะเป็นความหมายโบราณ หมายถึง เฉลย, การตอบ ซึ่งเป็นคำยืมภาษาเขมรจากคำว่า จมฺเลย ออกเสียงว่า จ็อมเลย แปลว่า คำตอบ

สำหรับความหมายที่สองของคำว่า จำเลย เป็นคำที่ใช้ในภาษากฎหมาย หมายถึง ผู้ถูกฟ้องความในศาล เป็นความหมายที่กลายมาจากคำยืมภาษาเขมร คือคำว่า จมฺเลย ที่แปลว่า คำตอบ เช่นเดียวกัน แต่นำมาใช้ในความหมายว่า ผู้ตอบ (คำถาม) นั่นเอง

"ชนะ" เป็นคำยืมภาษาเขมรอีกคำหนึ่งที่เราใช้กันจนคิดว่าเป็นคำภาษาไทยแท้ ทั้งนี้ เนื่องจากในสมัยโบราณ คำว่า แพ้ ในภาษาไทยหมายถึง ชนะ ส่วนคำว่า พ่าย จึงหมายถึง แพ้

ต่อมาเมื่อภาษาไทยรับเอาคำว่า ชนะ เข้ามาใช้ ความหมายของคำว่า แพ้ ที่เคยหมายถึง ชนะ จึงกลายเป็นความหมายว่า แพ้

คำว่า ชนะ เป็นคำที่ภาษาไทยน่าจะรับมาจากภาษาเขมรโบราณ เนื่องจากในภาษาเขมรโบราณมีรูปเขียนเหมือนภาษาไทยปัจจุบันคือ ชฺนะ หากแต่ภาษาเขมรปัจจุบันได้เปลี่ยนรูปแบบการสะกดเป็น ฌฺนะ หมายถึง ชนะ

ดังนั้น จึงเป็นหลักฐานที่ยืนยันได้ว่า คำนี้เป็นคำที่ภาษาไทยยืมมาใช้จากรูปเขียนของภาษาเขมรโบราณ

"เชลย" เป็นคำที่ใช้เรียกผู้ที่ถูกข้าศึกจับตัวได้ คำนี้เป็นคำยืมภาษาเขมรจากคำว่า เฌฺลีย ออกเสียงว่า เฌฺลย ในภาษาเขมรมี 2 ความหมาย

ความหมายแรกเป็นความหมายเดียวกับที่ใช้ในภาษาไทย เป็นคำนาม แปลว่า เชลย, ผู้ที่ถูกจับได้ในการรบ, สัตว์ที่ต่อมา ส่วนความหมายที่สองหมายถึง ป่าเถื่อน, ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง

"วังเวง" ที่ใช้ในภาษาไทยหมายถึง ลักษณะทางอารมณ์อย่างหนึ่งในขณะที่อยู่ท่ามกลางความสงบหรือเปล่าเปลี่ยวใจ

คำนี้เป็นคำยืมจากภาษาเขมรว่า วงฺเวง ออกเสียงว่า ว็วงเวง เป็นคำกริยาแปลว่า หลง, หลงทาง

ที่มา นหังสือ เขมรใช้ไทยยืม ของ อ.ศานติ ภักดีคำ